www.lnbpijntherapie-troisfontaine.nl - LNB wetenschappelijk getest (2024)

Het klassieke pijnmodel beschrijft pijn als "een onaangename sensorische en emotionele ervaring, die met een daadwerkelijke of potentiële weefsel-beschadiging verbonden is danwel daar heel erg op lijkt".

In de dagelijkse klinische praktijk gaan wij daarom steeds op zoek naar die daadwerkelijke weefselbeschadiging. Wij behandelen meestal symptomatisch, en de gedachte, dat pijn bij een dreigende weefsel-beschadiging, een belangrijke "waarschuwings-functie" vervult, is bij ons nooit opgekomen. Maar wat is dan wel datgene wat de pijn veroorzaakt als het alleen een waarschuwing betreft?

Achtergrond en vraagstelling Hetpijnmodel volgens Dr. Petra Bracht en Roland Liebscher-Bracht stelt, dat pijn, met name bij degeneratieve processen in het lichaam, ontstaat via modulatie ingevolge spierspanning in het lichaam. Terwijl het ontstaan van

Uitgevoerd door:

OA Dr. Egbert Ritter, Doz. OA Dr. Christian WindhoferAfdeling orthopedie en traumatologie, Unfallkrankenhaus Salzburg

Prim. Univ.-Prof. Dr. Wolfgang Voelckel, Msc, D.E.A.A.

Specialist anesthesie en intensive care

Prim. Dr. Alexander Schmelz Specialist voor chirurgie en ongevallenchirurgie

Univ.-Prof.Dipl.-Math.Dr. Arne Bathke, Univ.-Prof.Dr. Günther Bernatzky Natuurlijkewetenschap-pelijke faculteit Salzburg

Roland Liebscher-Bracht Gezondheidscentrum Liebscher en Bracht, Bad Homburg Duitsland

viscerale pijn ingevolge spierspanning in ons denken goed geïntegreerd is (warme kruik bij buik of menstruatiepijn), is dit bij pijn rond het skelet/spiergebied, behalve rond de nek, nauwelijks geaccep-teerd. Waarom zou het

dan ook niet zo kunnen zijn, dat in het gebied van de extremiteiten, spieren een uitdrukkingsorgaan voor het ontstaan van pijn zijn?

Hiervoor spreekt bv het feit dat wij patiënten met alle gradaties aan artrose zien die geen, en anderen die wel pijn hebben. Schijnbaar is artrose dus niet onlos-makelijk verbonden met pijn. Vorenstaande kan hiermee verklaard worden, dat bij bestaande artrose die niet meer verergeren kan de noodzaak om te waarschuwen met pijn niet meer nodig is, maar wel waarschuwen kan als de artrose, bv in een knie nog kan verergeren. Is de spanning van de spieren en fascie rond een gewricht te hoog, wordt de bewegings-uitslag van het gewricht steeds slechter en verhoogt dit de druk op het gewrichtskraakbeen; hierdoor wordt de slijtage groter, waarbij de regeneratie geen gelijke tred meer kan houden met de degeneratie, de toestand van het gewricht verslechtert, en het lichaam probeert dit te voorkomen en waarschuwt met het versturen van pijn.

Afbeelding 1:

Afbeelding 2:

Visuele Analoge schaal

WOMAC-KNIE-Score

voor en aan het eind van

voor en aan het eind van

de studie

de studie

Afbeelding 1:

Afbeelding 2:

Anderzijds vinden ook in dit pijnmodel al die dingen plaats die de spierspanning verhogen en waarvan wij uit ervaring weten dat dit pijn veroorzaakt bv hormoonwisselingen, stress in iedere vorm en verdriet, maar ook pijnen, die in het klassieke pijnmodel niet weergegeven kunnen worden zoals stralings en weergevoeligheid en/of slaapproblemen.

grondslag voor de studie uitgevoerd aan het Unfallkrankenhaus Salzburg.

Materiaal en methode Op basis van een teststudie werd aan het Unfallkrankenhaus Salzburg en Pilotproject uitgevoerd waarbij 20 patiënten behandeld werden volgens een behandelschema ontwikkeld door een team van weten-schappers werkzaam aan verschillende onderzoeksinstellingen. Centraal bij deze studie stond de Liebscher en Bracht pijntherapie. Hierin werd opgenomen de VAS (Visuele Analoge Schaal) s' morgens en s' avonds, in rust en onder belasting, de pijn voor en na de Osteopressur (zie verder), de WOMAC-Knie-Score3, de slaap-kwaliteit volgens Saletu, de Quality of Life en de polsfrequentie. De studie die plaatsvond onder de auspiciën van het Ludwig-Boltzmann-

Onderzoekscentrum
voor experimentele en klinische traumatologie te Wenen heeft de ethische commissie van de AUVA probleemloos doorlopen (Ethik-kommission NR. 16/2019).

10 mannen en 10 vrouwen werden behandeld met een gemiddelde leeftijd van 52 jaar (22 - 69) met duidelijke kniepijn (Vas>4). De diagnose luidde gonartrose en/of retropatellaire artrose of simpelweg kniepijn na operatie of onduidelijke MRI. Aan het begin van de 6 weken durende studie vond, na radiologisch onderzoek, een uitvoerig psychologisch gesprek inzake het registreren en doorlopen van de dagelijkse oefeningen, plaats. Alle patiënten werden 3 keer door Roland Liebscher behandeld met de Osteopressur techniek. De patiënten ontvingen een studiedagboek

waarin zij de pijnscores en polsfrequentie dien-den te noteren, boven-dien ontvingen zij 2 keer per dag een app bericht ter motivatie en voorzien van studierelevante informatie evenals video's waarin oefeningen getoond werden die zij moesten uitvoeren opgebouwd uit 3 stappen met oplopende moeilijk- heidsgraad. Met alle patiënten werd 2 keer per week in kleine groepen de speciale oefeningen van Liebscher en Bracht geoefend.2.De patiënten werd de techniek van de fascie rolmassage aangeleerd. Tevens was er de mogelijkheid om gebruik te maken van een studietelefoon indien er onduidelijk-heden of vragen bestonden.

Resultaten
Tijdens de 6 weken durende studie verminderde de pijn op de VAS scala van 6,7 naar 1,2 (zie afbeelding 1), p<0,0001, niet parametrische ANOVA-Typ-Test, met R-Paket nparLD berekend, niet

parametrische relatieve effect = 0,975, de WOMAC-Knie-Score zakte van 86 naar 17 punten (Sign.waarde: p< 0,0001 niet parametrische relatieve effect 0,95; p< 0,001 Wilcoxon Signed Rank Test). Dit betekent derhalve en reductie van respectievelijk 82 en 80 procent (zie afbeelding 2).

In het pijndagboek werd een verbetering van de slaapkwaliteit met 12 procent, een reductie van de hartslag met 3 en een pijnreductie van gemiddeld 70 procent (s' morgens, s' avonds, in rust en bij belasting) genoteerd. Inzake de slaapkwaliteit betekende dit dat het vroegtijdig wakker worden verbeterde met 22 procent; het opnieuw in slaapvallen na het vroegtijdig wakker worden met 10 procent en bij het in slaapvallen met 5 procent. Er werd geen verandering waar-genomen betreffende de slaapdiepte voor wat betreft doorslaap-problemen en bij nare dromen.

Bij de vraag "Quality of Life" (Qql) was deze, met inachtneming van alle parameters, gemiddeld 20 procent en bij de parameters algemene gezondheid 40 procent verbeterd.

Het feit, dat na iedere Osteopressur behandeling het subjectieve pijngevoel bij alle deelnemers gemiddeld afgenomen was naar 15% van hetgeen het was voor de behandelingen, was een enorme motivatie voor de deelnemers om de oefeningen regelmatig uit te voeren. Met andere woorden: alle deelnemers waren na 3 behandelingen pijnvrij of nagenoeg pijnvrij. De motivatie om thuis te oefenen werd ondersteund door een "Motivatiekalender" en zoals eerder gezegd dagelijks Whatsapp video's om life mee uit te voeren. De beste motivatie was evenwel het oefenen samen met de gehele groep, welk effect niet hoog genoeg is in te schatten.

Discussie

Hetmeest in het oog-springende resultaat van dit Pilotonderzoek is de duidelijke pijnreductie volgens VAS en de puntenreductie van de WOMAC-KNIE-Score met respectievelijk 82 en 80 procent. Men kan ervan uit gaan, met name bij die deelnemers met artrose die op de lijst stonden voor een knieprothese, die artrose aan het eind van de studie nog steeds aanwezig was. Deze studie heeft, hoewel ons eerdere hoogwaardige publicaties over de indrukwekkende regeneratie-mogelijkheden van gewrichtskraakbeen bekend waren, ons wereldbeeld dat "Artrose een doodlopende straat" is enorm aan het wankelen gebracht.

De pijn bij de deelnemers was ogenschijnlijk niets anders dan een waarschuwing!!

Maar wat heeft nu voor deze duidelijke pijn-vermindering gezorgd?

De Liebscher en Bracht pijntherapie gaat er vanuit, dat pijn grotendeels door spierspanning gemoduleerd wordt, en deze niet, zoals al in de inleiding besproken, onlosmakelijk met een structurele beschadiging verbonden moet zijn, maar ook voor een potiëntele weefselbeschadiging waarschuwen kan, zoals beschreven in Pain Definition.1 Bij de Osteopressur riep de therapeut, door met vingers op speciaal daartoe uitgezochte punten op het periost - daar waar spieren op het bot hechten - te drukken, pijn op die meestal na 1 tot 2 minuten verdween. Hierdoor werd het weefsel duidelijk soepeler.

Aangenomen wordt dat dit zeer zeker voor een lokale vermindering van spier/weefselspanning zorgt. Door vervolgens intensief en geregeld te rekken, met als bedoeling de Range of Motion (ROM) te vergroten, werd de spier-spanning steeds meer verminderd. Het effect van dezer ROM-vergroting kan uit het oogpunt van gezondheidspolitiek niet genoeg beklemtoond worden en is in de studie van het Shelbourne-Knee-Center indrukwekkend beschreven.8

Het pijn- respectievelijk artrosemodel van Liebscher en Bracht stelt, dat een te hoge spier- en fasciespanning tot en verhoogde contactdruk op de gewrichtsvlakken leidt met een toename van de slijtage tot gevolg, en dat dit de hoofdoorzaak voor het ontstaan van pijn en primaire artrose is.

Reeds vele decennia geleden werd in studies het vermoeden geuit, dat de beperkte ROM en daarmee samen-hangend verkorte spieren en fascie, samengevat in "Unused-Arc-Theorie"het treffends vertaald in "Theorie van de ongebrukte gewrichtshoeken" in directe verbinding met het ontstaan van artrose en pijn stan.9-10

Wij vermoeden dat het proces als volgt in zijn werk gaat:

• Een te hoge spier- en weefselspanning heeft een verminderde ROM en verhoogde slijtage tot gevolg:
• Het lichaam waarschuwt met pijn voor de dreigende weefsel-beschadiging;
• Osteopressur en rekoefeningen zorgen voor een vermindering van de te hoge spanning;
• De slijtage wordt hierdoor minder waardoor het kraakbeen zich kan herstellen;
• De alarmpijn is niet meer noodzakelijk en het lichaam stopt met het versturen van de waarschuwingspijn;

De resultaten van onze studie zijn met ons klassiek pijnmodel niet te verklaren, maar volgens het pijnmodel van Liebscher en Bracht volkomen logisch: De slijtage in het kniegewricht werd gestopt, de pijn werd beëindigd. Verdere studies ter verkenning van dit pijnmodel en zijn nauwe verbindingen met artrose, ROM en pijn staan op de rol.

Referenties:

1 Raja SN, CarrDB. Cohen M et al. The revised international Association for the Study of Pain definition of pain: concepts, challenges, and compromises.Pain.2020;161(9): :1976-1982; doi10.1097/j. pain.0000000000001939 2 Liebscher-Bracht R. Deutschland hat Rücken. Mosaik, 2018; 1. Aufl. 3 Mc Connell S. Kolopack P, Davis AM, The Western Ontario and Mc Master Universities Ostheoartritis Index (WOMAC); a review of its utility and measureament properties. Arthritis Rheum. 2001; 45(5):453-461;doi:10 . 1002/1529-0131(200110) 45.5<453:aid-art365>3.0co;2 4 Graf JM, Claes C, Greiner W et al. Die Deutsche version des EuroQol-Fragebogens. Z.f. Gesundheitswiss.; 1998; 6:3-20; https://doi.org/10.100 7/BF02956350 5 Interna F. van Roermund PM Marijn modification in knee osteoarthritis by use of joint distraction: an open 1-year pilot study. Ann Rheum Dis. 2011; 70(8):1441-1446; doi:10.1136/ard.2010.142364

6 Jansen MP. Boymans TAEJ, Custers RJH et al. Knee Joint Distraction as Treatment for Osteoarthritis Results Clinical and Structural Benefit: A systematic Review and Meta-Analysis of the limited Number of Studies and Patients Available (published online ahead of print, 2020Jul22). Cartilage. 2020; 947603520942945;doi 10.1177/1947603520942945 7 van der Woude JAD, Wiegant K, van Roermund PM et al. Five-Year Fololw-up Knee Joint Distraction:Clinical Benefit and Cartilaginous Tissue Repair in an Open Uncontrolled Prospective Study. Cartilage. 2017; 8(3):263-271; doi: 10.1177/1947603516665442 8 Benner RW, Shelbourne KD, Bauman SN, Norris A, Gray T. Knee Osteoarthritis: Alternatieve Range of Motion Treatment. Orthop Clin North Am.2019; 50(4):425-432; doi 10.1016/j.ocl.2019.05.001 9 Alexander CJ. Utilisation of joint movement range in arboreal primates compared with human subjexts: an evolutionary frame for primary osteoarthritis, Ann Rheum Dis.1994;53(11):720- 725; doi:10.1136/ard.53.11.720 10 Harrison MH, Schajowicz F, Trueta J. Osteoarthritis of the hip: a study of the nature and evolution of the disease. J Bone Joint Surge Br. 1953; 35-B(4):598-626; doi:10.1302/0301- 620x.35B4.598

7